سيستم هاي درون خانوادگي (IFS) از ايده ي نظريه ي سيستم هاي خانواده استفاده مي كند- اين ايده كه افراد نمي توانند به طور كلي جدا از واحد خانواده درك شوند
– تا تكنيك ها و استراتژي هايي را براي پرداختن موثر به مسائل درون جامعه يا خانواده ي دروني خود ارائه دهد.
اين رويكرد معتبر بر اين فرض استوار است كه فرد داراي تنوعي از زيرشخصيت ها يا بخش هايي است و تلاش مي كند تا هر كدام از اين بخش ها را بهتر درك كند تا بتواند به درمان دست پيدا كند.
با يادگيري اين كه بخش هاي مختلف به عنوان يك سيستم چه عملكردهايي دارند و چگونه كل سيستم به سيستم هاي ديگر و افراد ديگر واكنش نشان مي دهند،
افراد حاضر در درمان غالبا مي توانند با كمك يك متخصص سلامت رواني آموزش ديده، بهتر قادر باشند تا ريشه هاي تعارضات را پيدا كنند، هر پيچيدگي و تناقضي كه رخ مي دهد را مديريت كنند و به رفاه بيشتري دست پيدا كنند.
مدل درماني IFSاز نظر مركز مشاره : IFS مبتني است بر مدلي يكپارچه. اين رويكرد عناصر مشخص از هر مكتب مختلف روانشناسي.
مانند چندگانگي ذهن و سيستم هاي تفكر را تركيب مي كند بطوري كه در عين حال هر يك از اين زيرشخصيت ها يا بخش ها ويژگيها و ادراكات خود را دارا مي باشند.
عناصر و مولفه هاي مختلف در راستاي هدف درك و پرداختن موثر به موارد ساختاري و روايي بخش هاي مختلف ذهن متحد مي شوند.
تكنيك هاي اين درمان براي هر سطح از هشياري زيرشخصيت هاي مختلفي مي بيند، هر زير شخصيت علايق، ناخوشايندها و تاريخچه ي خود را دارد و هر زير شخصيت به نظر يك نقش متمايز را در دستيابي به خودمحافظتي براي فرد در درمان بازي مي كند.
هر بخش درون هر فرد مسئول دفع رفتارها، اعمال و يا عكس العمل هايي است كه مي تواند منجر به نقص عملكرد و يا عدم هماهنگي درون فرد شوند.
بدين ترتيب، هر بخش بخاطر عملكرد اوليه اي كه دارد مهم و متمايز شمرده مي شود.
بخش ها مي توانند همچنين داراي نقش هاي سالم و كارآمد و يا نقش هاي افراطي شناخته شوند. بخش هايي كه داراي نقش هاي افراطي ياد شده هستند ممكن است از كار درمان بهره ببرند.
مدل IFS بر شبكه اي از ارتباطات بين بخش ها تاكيد مي كند چرا كه بخش ها ممكن است قادر به تجربه تغيير به طور مجزا و به خودي خود نباشند.
فرض هاي پايه اي اين مدلa) اين ماهيت مغز است كه به تعدادي نامشخص از بخش ها يا زيربخش هاي شخصيتي مختلفي تقسيم شود.
b) هر كسي يك خود دارد و اين خود مي تواند و بايد سيستم دروني آنها را مديريت كند.
c) تمايل غير افراطي هر بخش چيزي مثبت براي فرد است. هيچ بخش “بدي” وجود ندارد و هدف از درمانگري حذف برخي بخش ها نيست بلكه بجاي آن كمك به آنها براي پيدا كردن نقش هاي غير افراطي مي باشد.
d) زماني كه ما رشد مي كنيم، بخش هاي ما رشد پيدا مي كنند و يك سيستم پيچيده از تعاملات در ميان خودشان را شكل مي دهند .
بنابراين، تئوري سيستم ها مي تواند براي سيستم دروني به كار گرفته شود. زماني كه سيستم تشخيص داده مي شود، بخش ها مي توانند به سرعت تغيير پيدا كنند.
e) تغييرات در سيستم دروني، تغييرات در سيستم بيروني را تحت تاثير قرار مي دهد و به عكس. اجراي اين فرض مستلزم اين است كه هر دوي سطوح دروني و بيروني بايستي ارزيابي شوند.
******** تراپ كيست و چه كساني به مشاوره ي جنسي نياز دارند؟چگونه مي توانيم توجه و تمركز كودك مان را افزايش دهيم؟چگونه شادماني گم شده را به وجودمان دعوت كنيم؟چگونه آسيب هاي بعد از طلاق را ترميم كنيم؟روانشناسي اعتماد به نفس از دست رفته
اهداف كلي اين درمانa) براي دستيابي به تعادل و هارموني درون سيستم دروني
b) براي تمايز قائل شدن و بالا بردن خود به طوري كه بتواند رهبر موثري در سيستم باشد
c) زماني كه خود در رهبري است، بخش ها وردي براي خود تامين خواهند كرد اما به رهبري احترام گذاشته و تصميم گيري خود را سرعت مي بخشد.
d) همه ي بخش ها وجود خواهند داشت و استعدادهاي خود را كه تمايلات غير افراطي را منعكس مي سازند، در اختيار خواهند گذاشت.
بخش ها
a) زيرشخصيت ها ابعادي از شخصيت ما هستند كه بصورت دروني در سكانس ها و استايل هايي بصورت دروني در تعامل هستند و مشابه روش هايي هستند كه مردم با همديگر تعامل مي كنند.
b) بخش ها ممكن است به طرق مختلفي تجربه شوند- افكار، احساسات، عواطف، تصاوير و غيره.
c) تمام بخش ها چيزي مثبت براي فرد مي خواهند و از استراتژي هاي مختلفي براي بدست آوردن تاثيربخشي درون سيستم دروني بهره خواهند گرفت.
d) بخش ها يك سيستم پيچيده اي از تعاملات را ميان خود بسط خواهند داد. به محضي كه بخش ها خواستار تاثير درون سيستم دروني باشند، تضادها رشد مي كنند.
e) هرچند تجارب بخش ها را تحت تاثير قرار مي دهند، با اين حال، بخش ها توسط تجارب ايجاد نمي شوند. آنها هميشه در حال تجربه كردن هستند چه به عنوان تجربه بالقوه و يا در واقع.
منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران -درمان به وسيله مدل سيستم درون خانوادگي IFS